Warto wiedzieć
Wędkarza obowiązuje etyka i musi
przestrzegać przepisów, czyli pamiętać o okresach ochronnych i
wymiarach ochronnych niektórych ryb. Szczegóły - na podstronie Ryby
łowione w jeziorze.
Jezioro
na ogół dzieli się na trzy strefy:
- Strefa przybrzeżna (litoral) - rozpościera się od pobrzeża do gębokości zanikania roślin zakorzenionych i kwiatowych. W litoralu żyją: wzdręga, płoć, karaś, lin. Żerują leszcz, karp, węgorz. W okolicach pasa trzcin czai się szczupak. W rejon ten zapuszcza się okoń.
- Strefa głębinowa (profundal) - tu już nie docierają już promienie świetlne. To siedliska okazałych leszczy, szczupaków, sandarzy, węgorzy, karpi. Płoć głębinowa jest duża, od przybrzeżnej różni ją intensywniej ubarwiona na czerwono płetwa piersiowa. Żeruje także krąp, podobny do małego leszcza. Lesz jest pokryty śluzem, ma szarą płetwę piersiową.
- Strefa wody otwartej (pelagial) - ploso jeziora, czyli warstwa wody od powierzchni do głębokości ok. 5 m. Dobre miejsce połowu uklei. Często pojawiają się też sieja i sielawa. Tych ryb raczej nie złowimy na wędkę.
Warto wiedzieć, że są jeziora różnego typu. Nie w każdym występują wszystkie strefy. Np. jeżeli jest głębokie i cechuje się ubogim litoralem, mniej liczna jest populacja szczupaka.
Ryby dobrze widzą na odległość ok. 1m, słabiej do 12 m. Ryby słodkowodne rozróżniają kolory, słabiej barwy, toteż warto barwić przynęty, eksperymentować z kolorem sztucznych przynęt.
W wodzie głos rozchodzi się 5 razy szybciej niż w powietrzu.
Wędkarskie grzechy główne:
- Strefa przybrzeżna (litoral) - rozpościera się od pobrzeża do gębokości zanikania roślin zakorzenionych i kwiatowych. W litoralu żyją: wzdręga, płoć, karaś, lin. Żerują leszcz, karp, węgorz. W okolicach pasa trzcin czai się szczupak. W rejon ten zapuszcza się okoń.
- Strefa głębinowa (profundal) - tu już nie docierają już promienie świetlne. To siedliska okazałych leszczy, szczupaków, sandarzy, węgorzy, karpi. Płoć głębinowa jest duża, od przybrzeżnej różni ją intensywniej ubarwiona na czerwono płetwa piersiowa. Żeruje także krąp, podobny do małego leszcza. Lesz jest pokryty śluzem, ma szarą płetwę piersiową.
- Strefa wody otwartej (pelagial) - ploso jeziora, czyli warstwa wody od powierzchni do głębokości ok. 5 m. Dobre miejsce połowu uklei. Często pojawiają się też sieja i sielawa. Tych ryb raczej nie złowimy na wędkę.
Warto wiedzieć, że są jeziora różnego typu. Nie w każdym występują wszystkie strefy. Np. jeżeli jest głębokie i cechuje się ubogim litoralem, mniej liczna jest populacja szczupaka.
Ryby dobrze widzą na odległość ok. 1m, słabiej do 12 m. Ryby słodkowodne rozróżniają kolory, słabiej barwy, toteż warto barwić przynęty, eksperymentować z kolorem sztucznych przynęt.
W wodzie głos rozchodzi się 5 razy szybciej niż w powietrzu.
Wędkarskie grzechy główne:
- - ciężkie stąpanie po brzegu,
- - halaśliwe zarzucanie wędki,
- - krzyki na łowisku,
- - jaskrawy ubiór wędkarza,
- - nieświeża zanęta, przynęta,
- - za duży haczyk, za gruby przypon,
- - złe zapachy przeniesione z rąk wędkarza na zestaw wędkarski, np. nikotyna, smary.
Przynęty,
czyli to, co zakładamy na haczyk. Podstawowa lista:
- Rosówki - zbieramy je wieczorem po rosie, z żyznej ziemi, np. w ogrodzie, na ścieżkach w lesie, itp. Są bardzo płochliwe, błyskawicznie wpełzają do swoich norek. Zbierający musi zachować maksymalną ciszę i oświetlać ziemię bardzo delikatnym światłem.
- Dżdżownice kopane - w wilgotnej glebie, pod kamieniami, kłodami, itp.
- Dżdżownice gnojowe - żwawe, ale delikatne, w stertach obornika, w kompostowniuku ogrodowym.
- Mady, czyli białe robaki, larwy muchy. Małe i delikatne. Łatwy sposób pozyskania: np. matwą rybę na podłożu z trocin kładziemy w miejscu występowania much. Po kilku dniach pojawią się małe mady. Czekając na osiągnięcie przez nie większych wymiarów, często zmieniamy podłoże, żeby larwy utraciły charakterystyczny zapach. Wielu wędkarzy barwi mady, dodając do podłoża wybrany barwnik, np. żółty.
- Larwy ochotek - na przełomie wiosny i lata zbieramy je z dna przy brzegu jeziora. Chowają się w "domkach" przyklejonych do zatopinych patyków.
- Żywiec - rybki najczęściej do kilku cm (pamiętamy o wymiarach ochronnych niektórych gatunków). Pozyskujemy je za pomocą podrywki (usztywnionej ramkami siatki), którą zarzucamu na dno i szybko unosimy.
- Kawałki ryb - cięte ostrym nożemy, by posostała łuska.
- Gotowane ziemniaki - byle nie kleiste, gotowane w skórce. N haczyk zakładamy małe wakałki wykrojone ostrym nożem.
- Gotowany groch - najlepiej z ostatniego zbioru. Moczymy w wodzie kilka godzin, gotujemy na małym ogniu. Woda nie może przestać się gotować, dlatego ubytki uzupełniamy wrzątkiem.Po godzinie gotowania dodać szczyptę soli. Gotowe ziarno grochu delikatnie rozgniata się w palcach, nie spada z haczyka.
- Kukurydza - przygotowujemy podobnie jak groch. Skuteczna jest także zakupiona w sklepie kukurydza konserwowa.
- Gotowana pszenica, gotowane żyto - przygotowujemy podobnie jak groch i kukurydzę.
- Ciasto chlebowe - chleb obrany ze skórki lekko namoczyć w wodzie z łowiska, dobrze ugnieść.
- Ciasto z kaszy manny - w np. metalowym kubku zagotować trochę mniej niż ćwierć kubka wody, dosypywać kaszkę do mocnego zgęstnienia, cały czas mieszając. W wyjęciu z kubka dobrze ugniatamy. Ciasto można zagęścić mąką.
Atrakcyjność przynęty i zanęty podnoszą dodatki smakowe i zapachowe: cukier, syrop, miód, anyżek, wanilia, arak, nostrzyk, czosnek.
Zanęta, czyli to, czym wabimy ryby:
Jako zanętę najczęściej stosujemy to, co jest przynętą: gotowane ziarna zbóż, kukurydzę, groch, kulki ciasta, ziemniaki, chleb, itd. Zasady:
- nęcimy tym, na co najczęściej łowi się ryby w danym jeziorze,
- nęcimy systematycznie,
- stosujemy taką ilość zanęty, by nie zakwasić łowiska,
- nęcąc, staramy się nie hałasować.
- Rosówki - zbieramy je wieczorem po rosie, z żyznej ziemi, np. w ogrodzie, na ścieżkach w lesie, itp. Są bardzo płochliwe, błyskawicznie wpełzają do swoich norek. Zbierający musi zachować maksymalną ciszę i oświetlać ziemię bardzo delikatnym światłem.
- Dżdżownice kopane - w wilgotnej glebie, pod kamieniami, kłodami, itp.
- Dżdżownice gnojowe - żwawe, ale delikatne, w stertach obornika, w kompostowniuku ogrodowym.
- Mady, czyli białe robaki, larwy muchy. Małe i delikatne. Łatwy sposób pozyskania: np. matwą rybę na podłożu z trocin kładziemy w miejscu występowania much. Po kilku dniach pojawią się małe mady. Czekając na osiągnięcie przez nie większych wymiarów, często zmieniamy podłoże, żeby larwy utraciły charakterystyczny zapach. Wielu wędkarzy barwi mady, dodając do podłoża wybrany barwnik, np. żółty.
- Larwy ochotek - na przełomie wiosny i lata zbieramy je z dna przy brzegu jeziora. Chowają się w "domkach" przyklejonych do zatopinych patyków.
- Żywiec - rybki najczęściej do kilku cm (pamiętamy o wymiarach ochronnych niektórych gatunków). Pozyskujemy je za pomocą podrywki (usztywnionej ramkami siatki), którą zarzucamu na dno i szybko unosimy.
- Kawałki ryb - cięte ostrym nożemy, by posostała łuska.
- Gotowane ziemniaki - byle nie kleiste, gotowane w skórce. N haczyk zakładamy małe wakałki wykrojone ostrym nożem.
- Gotowany groch - najlepiej z ostatniego zbioru. Moczymy w wodzie kilka godzin, gotujemy na małym ogniu. Woda nie może przestać się gotować, dlatego ubytki uzupełniamy wrzątkiem.Po godzinie gotowania dodać szczyptę soli. Gotowe ziarno grochu delikatnie rozgniata się w palcach, nie spada z haczyka.
- Kukurydza - przygotowujemy podobnie jak groch. Skuteczna jest także zakupiona w sklepie kukurydza konserwowa.
- Gotowana pszenica, gotowane żyto - przygotowujemy podobnie jak groch i kukurydzę.
- Ciasto chlebowe - chleb obrany ze skórki lekko namoczyć w wodzie z łowiska, dobrze ugnieść.
- Ciasto z kaszy manny - w np. metalowym kubku zagotować trochę mniej niż ćwierć kubka wody, dosypywać kaszkę do mocnego zgęstnienia, cały czas mieszając. W wyjęciu z kubka dobrze ugniatamy. Ciasto można zagęścić mąką.
Atrakcyjność przynęty i zanęty podnoszą dodatki smakowe i zapachowe: cukier, syrop, miód, anyżek, wanilia, arak, nostrzyk, czosnek.
Zanęta, czyli to, czym wabimy ryby:
Jako zanętę najczęściej stosujemy to, co jest przynętą: gotowane ziarna zbóż, kukurydzę, groch, kulki ciasta, ziemniaki, chleb, itd. Zasady:
- nęcimy tym, na co najczęściej łowi się ryby w danym jeziorze,
- nęcimy systematycznie,
- stosujemy taką ilość zanęty, by nie zakwasić łowiska,
- nęcąc, staramy się nie hałasować.